Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Αντώνης Κασίτας: Το χαμόγελο του δελφινιού είναι η μεγαλύτερη πλάνη της φύσης (Εικονοσκόπιο 26/12/2010)

Τα δελφίνια συμβολίζουν την ελευθερία, την χαρά, τη δύναμη, το μεγαλείο της φύσης, την αρμονία και τον αλτρουισμό. Είναι πλάσματα κοινωνικά, ζουν σε αγέλες και μπορούν να σχηματίσουν ομάδες αγέλων που μπορούν να φτάσουν τα 1000 δελφίνια, εξαιρετικά ευφυή (χρήση εργαλείων, πολύπλοκη γλώσσα και συμπεριφορά) προσόντα που τον ίδιο τον άνθρωπο πολλές φορές τον έχουν σώσει από βέβαιο πνιγμό. Είναι οι πολύτιμοι Φίλοι μας. 'Ο Λαός της Θάλασσας' όπως τα αποκαλούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
 
 Μια ζωή στην φύση ή θάνατος σε ένα πάρκο;

Η φυσική διάρκεια ζωής ενός δελφινιού στη θάλασσα είναι 45-50 χρόνια. Σε συνθήκες αιχμαλωσίας ένα στα δύο δελφίνια πεθαίνει μέσα στα 2 πρώτα χρόνια της φυλάκισής του, από το στρες, τις αρρώστιες ή τη μόλυνση εντός της δεξαμενής. Το στρες είναι ένα μόνιμο στοιχείο της ζωής σε δελφινάριο. Ξεκινάει από τη στιγμή που το δελφίνι θα αποκοπεί βίαια από το κοπάδι του, συνεχίζεται με τη στέρηση τροφής κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και είναι συνυφασμένο με τη ζωή εντός πισίνας. Ο περιορισμός στην ακτίνα κολύμβησης είναι ακραίος και βασανιστικός καθώς τα ελεύθερα δελφίνια κολυμπούν αποστάσεις μέχρι 160 χιλιόμετρα τη μέρα και καταδύονται έως τα 100 μέτρα βάθος. Χρησιμοποιούν υπερήχους για να πάρουν πληροφορίες για το περιβάλλον τους όπως η απόσταση ή το σχήμα αντικειμένων (ηχοεντοπισμός) και σε μία δεξαμενή η αλλεπάλληλη αντήχηση του σόναρ τους από τα τοιχώματα τα οδηγεί πολλές φορές στην τρέλα. Ακόμη και αν ένα δελφίνι γεννηθεί σε συνθήκες αιχμαλωσίας δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία να κρατείται και να αποτελεί αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης χωρίς καμμία προοπτική απελευθέρωσης στο φυσικό του περιβάλλον.

Με το εισιτήριο σου πληρώνεις την φυλακή μου!

Για τα δελφίνια η πισίνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κελί. Η μεταχείρισή τους από τους εκπαιδευτές είναι αυτή του θηριοδαμαστή που τιμωρεί τους ανυπάκουους και εκβιάζει την υποταγή με πείνα. Η αιχμαλωσία τους σημαίνει αέναη στέρηση των βασικότερων βιολογικών και ψυχολογικών τους αναγκών. Σημαίνει ότι θα ζήσουν όπου και όπως επιλέξουν τα αφεντικά τους και θα πεθάνουν όταν πια δεν θα τους προσφέρουν κέρδος. Σημαίνει ότι δεν θα ζήσουν μία ζωή όπως τη θέλουν. Ελεύθερη.

... Εκτός από την αντίθεσή μας στην αιχμαλωσία των δελφινιών, θέλουμε να εκφράσουμε και την κάθετη αντίθεση μας στο γεγονός ότι το πάρκο αποτελεί προορισμό περιβαλλοντικών εκδρομών σχολείων και ζητάμε από την πολιτεία να επαναπροσδιορίσει την έννοια της εκπαίδευσης με εναλλακτικούς τρόπους.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Τethys Research Institute, Ionian Dolphin Project: Προσεγγίζοντας δελφίνια (1.VII.2013)

 

Τα ελληνικά νερά φιλοξενούν μεγάλη ποικιλία κητωδών συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιοχές τις Μεσογείου, ωστόσο η σημερινή αφθονία τους αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι αυτής που υπήρχε στο παρελθόν. 
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των σκαφών αναψυχής στα νερά του Ιονίου και γενικότερα της Ελλάδας έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η αύξηση της κυκλοφορίας των πλοίων σε συνδυασμό με την πιθανή διατάραξη που προκαλούν αποτελεί απειλή για τους πληθυσμούς κητωδών, καθώς έχει σαν αποτέλεσμα το αδικαιολόγητο άγχος διαταράσσοντας την φυσική τους συμπεριφορά. Παρόλα αυτά, τέτοιου είδους απειλές μπορούν να ελαχιστοποιηθούν αναπτύσσοντας ένα κώδικα συμπεριφοράς όταν βρεθούμε κοντά σε δελφίνια ή φάλαινες.
Γι’ αυτό ας, BE DOLPHIN SMART αποδεικνύοντας την θέλησή μας για την προστασία των δελφινιών.
  • Διατηρείτε απόσταση 50 μέτρων από τα δελφίνια (100 από τις φάλαινες)
  • Απομακρυνθείτε προσεχτικά από τα δελφίνια/φάλαινες αν εντοπίσετε σημάδια ενόχλησής (όπως ξαφνική αλλαγή στην συμπεριφορά)
  • Τοποθετήστε την μηχανή στο νεκρό όταν βρίσκεστε κοντά σε δελφίνια/φάλαινες
  • Αποφύγετε να ταΐσετε, να αγγίξετε ή να κολυμπήσετε μαζί με άγρια δελφίνια
  • Μάθετε και σε άλλους πώς να είναι DOLPHIN SMART
Η ευαίσθητη ζώνη για όλα τα πλοία στην περιοχή είναι 300μέτρα για τις φάλαινες και 150 μέτρα για τα δελφίνια. Επίσης προτείνεται στην ευαίσθητη ζώνη να μην παρευρίσκονται περισσότερα από τρία και όταν κάποιο επιθυμεί να αποχωρήσει να το κάνει με προσοχή και να μην ανεβάζει απότομα ταχύτητα μέσα σε αυτή.
Η προσέγγιση φαλαινών και δελφινιών πρέπει να γίνετε παράλληλα προς την φορά κίνησής τους και ελαφρώς πίσω από αυτά, ποτέ ακριβώς από πίσω τους ή από μπροστά τους.
Όταν πρόκειται να απομακρυνθείτε, κάντε το με χαμηλή ταχύτητα έως το εξωτερικό άκρο της ευαίσθητης ζώνης (300μ) μετρώντας από το πλησιέστερο ζώο. Έπειτα μπορείτε να αυξήσετε σταδιακά ταχύτητα.
Προσοχή στην παρουσία νεογνών! Αποφύγετε να προσεγγίσετε την μητέρα φάλαινα/ δελφίνι και τα νεογνά τους. Η μητέρα με το νεογνό θα κολυμπούν πάντα μαζί ενώ τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να το εντοπίσετε.

Αν παρατηρήσετε ξαφνική αλλαγή στην συμπεριφορά των φαλαινών ή των δελφινιών, απομακρυνθείτε άμεσα και προσεκτικά με αργό σταθερό ρυθμό.

Μερικές φορές τα δελφίνια και οι φάλαινες σχηματίζουν κοπάδια προσεγγίζοντας την βάρκα σας. Αν αυτό συμβεί βάλτε την μηχανή στο νεκρό και αφήστε το/τα ζώο/ζώα να σας προσεγγίσουν, ή χαμηλώστε την ταχύτητά σας και συνεχίστε την πορεία σας ή αλλάξτε πορεία κατευθυνόμενοι μακριά τους.
Πηγή

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Ντοκιμαντέρ: Α Fall From Freedom / Χάνοντας τη Θάλασσα της Ελευθερίας (Eλληνικοί υπότιτλοι) (Δημοτικό Θέατρο Ρόδου 24.ΙV.2013)

A FALL FROM FREEDOM Χάνοντας τη θάλασσα της ελευθερίας
φωτο


Γράφει ο
Ιωσήφ Μακρής
Θαλάσσιος Βιολόγος (MSc)


Συγγραφέας: Stanley M. Minasian
Aφήγηση: Mike Farrell
Μετάφραση: ομάδες στο facebook Stop Attica Zoological Park Dolphinarium (Athens - Greece) και Όχι στο δελφινάριο-τσίρκο στο Αττικό Πάρκο
Παραγωγή: Earth Views Productions, 2011
Διοργάνωση προβολής: Ιωσήφ Μακρής – Θαλάσσιος Βιολόγος (MSc), Θαλάσσιο περιβάλλον, άρθρα – marine environmental articles (σελίδα στο facebook)

Αγαπήσαμε τις φάλαινες και τα δελφίνια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα ντοκιμαντέρ και τις κινηματογραφικές ταινίες. Οι φάλαινες και τα δελφίνια διαθέτουν μοναδική ευφυΐα, εκπληκτική δύναμη και ομορφιά, αποτελούσαν πάντοτε αντικείμενο έμπνευσης και θαυμασμού αλλά και σύμβολο ελευθερίας για τους ανθρώπους.

Η ταινία Χάνοντας τη Θάλασσα της Ελευθερίας (το οποίο θα προβληθεί με ελληνικούς υπότιτλους) παρουσιάζει τη σκοτεινή πλευρά της αξιοποίησης αυτού του θαυμασμού και την εμπορική εκμετάλλευση που έχουν υποστεί οι φάλαινές και τα δελφίνια, παρουσιάζοντας την βιομηχανοποιημένη αιχμαλωσίας τους.
80 συναρπαστικά λεπτά που αναμφισβήτητα θα σας συγκινήσουν, παρουσιάζοντας χιλιάδες δελφίνια που έχουν υποστεί παράνομη αρπαγή, επώδυνη μεταφορά από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη ή ακόμα και βίαιο θάνατο, προκειμένου να εφοδιάσουν τα δελφινάρια και τα ενυδρεία, καθώς επίσης και την τέχνη της παραπληροφόρησης του κοινού που τα επισκέπτεται, μέσα από καλά οργανωμένες δημόσιες σχέσεις και διαφημίστηκες καμπάνιες, η λαμογιά σε όλο της το μεγαλείο.

Τα περισσότερα δελφινάρια και ενυδρεία εμπλέκονται είτε άμεσα είτε έμμεσα στην παράνομη ή νομιμοφανή βιομηχανία της αιχμαλωσίας αυτών των ζώων, προς όφελος της βιομηχανίας και της διασκέδασης των ανθρώπων, είναι όντως ένα όφελος για εμάς να βλέπουμε αυτά τα ζώα σε αιχμαλωσία; Η ταινία επίσης παρουσιάζει με ειλικρινή τρόπο το υπερκέρδος των επιχειρηματιών και των λοιπών διαπλεκόμενων.
Αρκετά έντονα είναι τα ντοκουμέντα πρόωρων και οδυνηρών θανάτων των ζώων καθώς επίσης και οι τραυματισμοί των εκπαιδευτών τους, οι παράνομες πρακτικές, η κυβερνητική αδιαφορία, και τα βρώμικα κρυμμένα μυστικά. Ένα δυναμικό ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει ο Αμερικάνος συγγραφέας, σκηνοθέτης και περιβαλλοντικός ακτιβιστής Stanley M. Minasian.

Λίγα λόγια για τα θαλάσσια θηλαστικά
Oι φάλαινες και δελφίνια είναι οι τραγουδοποιοί των ωκεανών, με αυτόν τον τρόπο επικοινωνούν μεταξύ τους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι ερευνητές έδειξαν στους ανθρώπους πόσο σημαντικά είναι τα τραγούδια των φαλαινών. Αυτή η ανακάλυψη, το ότι οι φάλαινες τραγουδούν στα βάθη των ωκεανών ήταν μία από τις κυριότερες κινήσεις, έτσι ώστε να ευαισθητοποιηθεί η ανθρωπότητα για την σωτηρία αυτών των ζώων με την παύση της φαλαινοθηρίας.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πρόγονοι των φαλαινών ήταν επίγεια τετράποδα θηλαστικά, τα αρτιοδάκτυλα, τα οποία εκπροσωπούνται σήμερα από έναν μικρό αριθμό ειδών όπως το ελάφι, η καμηλοπάρδαλη, το πρόβατο, ο ιπποπόταμος, και η καμήλα. Τα κητώδη, από την αρχαία λέξη κήτος που σημάινει μεγαλοσωμο θαλάσσιο ζώο διακρίνονται σε 2 υποτάξεις, τα οδοντοκήτη (Odontoceti) και τις τα μυστακοκήτη - μπαλενοφόρες (Μysticeti), λέγονται έτσι λόγω του ότι διαθέτουν μπαλένες, φαλαίνιο (ενικός), κάθε μια από τις εκατοντάδες μεγάλες κεράτινες πλάκες στο στόμα των μυστακοκητών, μαζί δημιουργούν ένα τεράστιο φίλτρο, για αυτό και μόνο τα μυστακοκήτοι μπορούν να αποκαλούνται ως φάλαινες!

Το ανήκουν στην οικογένεια Δελφινίδες (Delphinidae) και είναι μέρος της τάξης των κητοειδών. Η οικογένεια περιλαμβάνει 60 είδη, στην οποία περιλαμβάνεται και η όρκα, η αλλιώς δολοφόνος φάλαινα (Orcinus orca), αν και είναι ωκεάνιο δελφίνι, την αποκαλούνε φάλαινα λόγο του μεγάλου μήκους της σε σχέση με τα άλλα δελφίνια. Επίσης να τονίσω ότι υπάρχουν 4 είδη δελφινιών που ζουν σε ποτάμια, όπως π.χ. το δελφίνι του Αμαζονίου (Inia geoffrensis). Τα δελφίνια αναπνέουν με πνεύμονες, διαθέτουν οξύτατη ακοή – έχουν ένα σύστημα εντοπισμού ήχου – σόναρ – όπως και οι νυχτερίδες, και αυτό δίνει την ικανότητα στα δελφίνια να επικοινωνήσουν μεταξύ τους ή και να κυνηγήσουν σε συνθήκες περιορισμένης ορατότητας. Λόγω τις αυξημένης ακοής αρχικά οι ερευνητές πιστεύανε ότι τα δελφίνια έχουν περιορισμένη όραση.

Ωστόσο μετά από μελέτες, διαπίστωσαν ότι τα ωκεάνια δελφίνια όπως π.χ. τα Ρινοδέλφινα (Tursiops truncatus) έχουν εξαιρετική όραση, και αυτό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο φυσικό τους κόσμο. Επίσης, διαθέτουν υψηλό αίσθημα αφής, βέβαια, δεν διαθέτουν οσφρητικό νεύρο / λοβούς και συνεπώς πιστεύεται ότι δεν διαθέτουν όσφρηση. Γενικός είναι ζώα πελαγικά και κοινωνικά (συχνά τα αρσενικά και τα θηλυκά μένουν στο ίδιο κοπάδι για όλη τους τη ζωή). Το φυσικό τους περιβάλλον είναι οι θερμές/τροπικές και εύκρατες θάλασσες. Ζουν περίπου 20 χρόνια, και όπως είπα προηγουμένως πρόκειται για ζώα με αρκετά υψηλή νοημοσύνη!

Ο εγκέφαλος των δελφινιών μπορεί να είναι μεγαλύτερος του ανθρώπου, ωστόσο δεν υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και της ευφυΐας τους. Επίσης, τα δελφίνια είναι τα μόνα γνωστά άγρια ζώα τα οποία θα σώσουν έναν άνθρωπο που κινδυνεύει στην θάλασσα, υπάρχουν αρκετές αναφορές και μαρτυρίες για αυτό. Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για άγρια ζώα και όχι για κατοικίδια ζωάκια! το ΄΄χαμογελαστό΄΄ πρόσωπο που έχουν δίνουν την εντύπωση ότι είναι ευτυχισμένα,ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Το πρόσωπο τους δεν έχει μύες για να εκφράζει συναισθήματα, όπως ο άνθρωπος και άλλα θηλαστικά (π.χ. τα σκυλιά). Αυτό το ΄΄δώρο΄΄ της φύσης είναι η ευχή και η κατάρα – το μόνιμα καρφωμένο χαμόγελο.

Tα είδη των θαλάσσιων θηλαστικώνπου ζουν στις Ελληνικές θάλασσες (φάλαινες, φώκια και δελφίνια)
H ύπαρξη των δελφινιών στην Ελλάδα είναι γνωστή από την αρχαιότητα, ο Αριστοτέλης (345 π.Χ.) ήταν από τους πρώτους που μελέτησε και ταξινόμησε τα κητώδη (« Περί Ζώων Ιστορίαι »). Τα δελφίνια έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στον ανθρώπινο πολιτισμό και είναι κοινά στην ελληνική μυθολογία. Υπάρχουν πολλά νομίσματα από την αρχαία Ελλάδα τα οποία που δείχνουν ένα άτομο ένα αγόρι ή μία θεότητα στην πλάτη ενός δελφινιού, κοσμούνται επίσης σε ψηφιδωτά, πιάτα, αγγεία και κτίσματα. Σύμφωνα με δημοσιευμένες έρευνες (διαθέσιμες στο διαδίκτυο), στις ελληνικές θάλασσες υπάρχουν 14 είδη κητωδών, σε αυτά περιλαμβάνονται και 4 είδη δελφινιών: τα ζωνοδέλφινα (Striped dolphin - Stenella coeruleoalba), τα κοινά δελφίνια (Short-beaked common dolphin - Delphinus delphis) τα σταχτοδέλφινα (Rissos dolphin - Grampus griseaus), και τα ρινοδέλφινα (Common bottlenose dolphin - Tursiops truncatus). Στις ελληνικές θάλασσες διακρίνουμε τα θαλάσσια θηλαστικά σε μόνιμα και περιστασιακά είδη τα εξής:

Μόνιμα
1. Πτεροφάλαινα – Balaenoptera physalus
2. Φυσητήρας – Physester macrocephalus
3. Ζιφιός – Ziphius cavirostris
4. Σταχτοδέλφινο - Grampus griseaus
5. Ρινοδέλφινο - Tursiops truncatus
6. Ζωνοδέλφινο - Stenella coeruleoalba
7. Κοινό δελφίνι - Delphinus delphis
8. Φώκαινα – Phocoena phocoena
9. Μεσογειακή φώκια – Monachus monachus

Περιστασιακά
1. Μεγάπτερη φάλαινα – Megaptera novaeangliae
2. Ρυγχοφάλαινα – Megaptera novaengliae
3. Ψευδόρκα – Pseudorca crassidens
4. Μεσοπλόδοντας – Mesoplodon sp.
5. Στενόρυγχο δελφίνι – Steno bredanensis

Απειλές
Αν και πολλά από τα θαλάσσια θηλαστικά είναι και τα μεγαλύτερα ζώα του πλανήτη, είναι αντίστοιχα και τα ποιο ευάλωτα, λόγω της ιδιαίτερης οικολογίας – βιολογίας - συμπεριφοράς αλλά και λόγω της υποβάθμισης του περιβάλλοντος από άμεσους ανθρωπογενούς παράγοντες. π.χ. Την ρύπανση/μόλυνση (από τοξικές ουσίες, σκουπίδια, πλαστικά, υφάσματα, πετρέλαιο),

2. την ηχορύπανση (εξόρυξη φυσικού αερίου και πετρελαίου, βυθόμετρα-βαθύμετρα-σόναρ, ωκεανογραφική έρευνα, εκβάθυνση, κατασκευή αιολικών πάρκων, στρατιωτικές ασκήσεις, συσκευές ακουστικής παρενόχλησης - Acoustic Harrassment Devices),

3. Την εμπλοκή σε αλιευτικά εργαλεία.. Επίσης, η αλιεία και ορισμένα είδη θαλάσσιων θηλαστικών (όπως π.χ. ορισμένα είδη δελφινιών και φώκιες) μοιράζονται περιορισμένους θαλάσσιους πόρους. Η αλληλεπίδραση τους, η υπεραλίευση και ως συνέπεια η σημαντική μείωση των ιχθυοαποθέματων, συνεπάγεται και με την μείωση της διαθέσιμης τροφής τους

4. Παθογόνα (εξάπλωση ιών και άλλων παθογόνων),

5. Κλιματική αλλαγή.

6. Τουρισμός – παράκτια ανάπτυξη και

7. Αλλαγή των οικοσυστημάτων. Οι απειλές μπορούν να προκαλέσουν τον θάνατο, αλλαγές στην συμπεριφορά τους, ακουστικά τραύματα, στρες, και γενικώς να τα κάνουν ποιο ευάλωτα σε ασθένειες

Κλείνοντας
Οι φάλαινες και τα δελφίνια είναι οι τραγουδοποιοί των ωκεανών, είναι ζώα που υπάρχουν στους ωκεανούς εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, και αποτελούν κάτι παραπάνω από λάδι και κρέας για ανθρώπινη κατανάλωση, αποτελούν το πνεύμα για την σωτηρία των ωκεανών, είναι ρυθμιστές του θαλάσσιου περιβάλλοντος – του τροφικού πλέγματος, με άλλα λόγια είναι οι κορυφαίοι θηρευτές διαμορφώνοντας έτσι την αφθονία και την συμπεριφορά των θηραμάτων τους. Μία υπενθύμιση ότι η φύση είναι πολύπλοκη, και το γεγονός ότι, δεν είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη, οι πράξεις μας έχουν άμεσο και έμμεσο αντίκτυπο στο θαλάσσιο περιβάλλον. Θα κλείσω με 2 φράσεις “ Αν δεν μπορούμε να σώσουμε τις φάλαινες, δεν μπορούμε να σώσουμε τίποτα ’’ - Roger Payne, και «Κανένα ενυδρείο, κανένα δελφινάριο, όσο ευρύχωρο κι αν είναι, δεν μπορεί να μιμηθεί έστω και στο ελάχιστο τις συνθήκες που υπάρχουν στη θάλασσα, και κανένα δελφίνι που ζει σε οποιοδήποτε ενυδρείο ή δελφινάριο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φυσιολογικό». - Jacques Yves Cousteau.

Ευχαριστίες
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την κινηματογραφική λέσχη Ρόδου «Θέαση», τους υπεύθυνους του δημοτικού θεάτρου Ρόδου, τους αρμόδιους για θέματα πολιτισμού του δήμου Ρόδου, και όλους τους φορείς που στηρίζουν τέτοιες προσπάθειες για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για θέματα περιβάλλοντος.

Πηγές
Fin, flukes and family http://www.youtube.com/watch?v=_yIXNkAA6aQ
A Life among Whales Trailer http://www.youtube.com/watch?v=bPtR39SiIl4
www.whalesongproject.net
Roger Payne Ph.D., Indianapolis Prize Finalist, The Ocean Alliance & Save the Whales http://www.youtube.com/watch?v=IwpHEUn94-s
http://www.oceanalliance.org/rogerPayne.html
http://www.eia-international.org/campaigns/species/cetaceans/
Whale and dolphin conservation society (WDCS). Τhe conservation of British cetaceans – A review of the threats and protection afforded to whales, dolphins and porpoises in UK waters. E.C.M. Parsons, J. Clark, A Ross & M.P. Simmond
Whaling. Britannica Online Encyclopedia. 2010. Retrieved May 16, 2010.
Thomas I. White (2007). In defense of dolphins: the new moral frontier. Blackwell Public Philosophy Series. ISBN 978-1-4051-5778-0.
Thousand Mile Song (Basic Books, 2008). David Rothenberg
Εγχειρίδιο για τα θαλάσσια θηλαστικά των Ελληνικών θαλασσών (Μαρία Λιβανού και Βαγγέλης Παράβας) – κωδικός προγράμματος: LIFE 09 INF/GR/000320 – θάλασσα: Μάθε, Δράσε, προστάτεψε / Ενημερωτική, Εκπαιδευτική, Συμμετοχική Εκστρατεία για τα θαλάσσια θηλαστικά στην Ελλάδα
Πηγή

φωτο

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

WDC: Make European Union a Dolphinarium-Free Zone


Η εκστρατεία της διεθνής oργάνωσης Whale and Dolphin Conservation (WDC) κατά της αιχμαλωσίας των δελφινιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

WDCS’s report, “Dolphinaria – A review of the keeping of whales and dolphins in captivity in the European Union and EC Directive 1999/22, relating to the keeping of wild animals in zoos”, written in association with the Born Free Foundation for the European coalition ENDCAP, reveals that dolphinaria and the Member States that licence them, are failing to meet the requirements of EU legislation which aims to protect whales and dolphins in captivity.
Keeping dolphins in captivity violates EU legislation that is supposed to protect these animals
  • It is supposed to encourage conservation, yet dolphin survival rates are lower in captivity than in the wild
  • It is supposed to promote education about animals, yet little information is given at dolphin shows in the EU about their lives in the wild
  • It is supposed to prevent cruelty to animals and look after their welfare, yet stress and disturbing behaviour is common amongst dolphins displayed in dolphinaria within the 15 Member States of the EU who are failing to implement EU legislation properly.
We have no right to keep whales and dolphins in captivity.
We want to make the European Union a dolphinarium-free zone
We are calling for:
  • The European Council of Ministers and the European Commission to take urgent steps to protect whales and dolphins in captivity in the EU
  • A ban on the import of wild-caught dolphins into the EU
  • Member States to enact strict legislation for the keeping of these animals in captivity and enact plans to phase out national dolphinaria and not grant permits for the construction of any new dolphinaria.  
Country by Country Guide: Austria | Belgium | Bulgaria | Cyprus | Czech Republic | Denmark | Estonia | Finland | France | Germany | Greece | Hungary | Ireland | Italy | Latvia | Lithuania | Luxembourg | Malta | Netherlands | Poland | Portugal | Romania | United Kingdom | Slovakia | Slovenia | Spain | Sweden (come back for more countries in the coming weeks or see our map.
Video Credits: WDCS would like to thank Rosalie e'Silva for creating our film and Leah Lemieux for supplying much of the footage.


Πηγή και εδώ.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Kάκη Πριμηκύρη: ΕΙΣΑΙ (ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ) ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ...(16.V.2012)

φωτο
Από τον Τομ και τον Μίσα, τα δύο απελευθερωμένα δελφινάκια του Αιγαίου, ένα μήνυμα στον κόσμο. 

Τις μέρες αυτές, μέσα στην παγκόσμια (οικονομική και όχι μόνον) κρίση και αναταρραχή, και ενώ πολλά και διάφορα δραματικά πράγματα συμβαίνουν στη γη, ένα κάπως διαφορετικό από τα συνηθισμένα γεγονός είδε το φως της δημοσιότητας και έκανε πολλές καρδιές σε ολόκληρο τον κόσμο να σκιρτήσουν. Ο Τομ και ο Μίσα, τα δύο δελφινάκια του Αιγαίου, που πέρασαν σχεδόν 7 χρόνια απ' τη ζωή τους στην αιχμαλωσία, ελευθερώθηκαν, όταν το πρόγραμμα της ΜΚΟ Born Free Foundation "Back to the Blue" ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Το όλο πρόγραμμα κόστισε στη Born Free 800.000 δολλάρια και κράτησε σχεδόν 2 χρόνια. Για την πραγματοποίησή του, χρειάστηκαν συνδιασμένες και επίπονες προσπάθειες από οργανώσεις για την προστασία της άγριας ζωής, ενώ παράλληλα επιστρατεύτηκαν διασημότητες, πολλοί ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι, όπως οι "Άγγελοι των Δελφινιών", καθώς επίσης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης.

O Τομ και ο Μίσα, τα ρινοδέλφινα που διασώθηκαν, το καλοκαίρι του 2010, από ένα ξενοδοχείο με πισίνα στο παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο Hisaronu της Τουρκίας, επέστρεψαν στο φυσικό τους περιβάλλον, μετά από σχεδόν δύο χρόνια συστηματικής αποκατάστασης σε οργανωμένο πρόγραμμα επανένταξης. Το ταξίδι προς την ελευθερία ήταν μακρύ και επίπονο, ένας αγώνας δρόμου από την πρώτη μέρα, με αποκορύφωμα την απελευθέρωση. Και, στις 9 Μαϊου, ο Τομ και ο Μίσα, με φορτωμένες στα φτερά τους τις ελπίδες πάρα πολλών ανθρώπων, ξανοίχτηκαν στη θάλασσα χωρίς να γυρίσουν ούτε για μια στιγμή το κεφάλι τους να κοιτάξουν πίσω.

Τώρα, ο Τομ και ο Μίσα σαν (και πάλι) ελεύθερα δελφίνια μέσα στη Μεσόγειο, θα αντιμετωπίσουν πολλούς κινδύνους από τα αλιευτικά σκάφη, τα δίχτυα, και την θαλάσσια (χημική και ηχητική) ρύπανση. Καθώς όμως φορούν μικροπομπούς, ο Αμερικανός φροντιστής του προγράμματος Τζέφ Φόστερ και η ΜΚΟ Born Free Foundation μπορούν να ακολουθούν τα ίχνη τους και να τα παρακολουθούν. Τα δελφίνια είναι πάρα πολύ κοινωνικά ζώα και, με λίγη καλή τύχη, ο Τομ και ο Μίσα μπορεί να συναντήσουν κάποιο κοπάδι στο οποίο θα καταφέρουν να ενσωματωθούν. Όμως, ό,τι και να γίνει, θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν τη ζωή που η φύση έχει προορίσει γι' αυτά, στο βαθμό που θα μπορέσουν να αποφύγουν τις ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Τα δελφίνια αυτά, μετά τη σύλληψή τους από τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου (κάπου κοντά στο λιμάνι της Σμύρνης), μεταφέρθηκαν στο κέντρο δελφινοθεραπείας της Τούρκικης πόλης Kas και, από εκεί, σε μια πισίνα στο Hisaronu, για να γίνουν αντικείμενο διασκέδασης στα τουριστικά προγράμματα κολύμβησης με δελφίνια.

Η τοπική ομάδα "Οι Άγγελοι των Δελφινιών", είχε ήδη ξεκκινήσει μια καμπάνια εναντίον του τουριστικού αυτού συγκροτήματος, όταν απεσταλμένοι της Born Free Foundation ήρθαν επί τόπου να επιθεωρήσουν την κατάσταση για πρώτη φορά. Οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων αυτών κρίθηκαν άθλιες: Τα δελφίνια βρέθηκαν να κολυμπούν κυριολεκτικά μέσα στα ίδια τους τα περιττώματα, όπως συμβαίνει συχνά στις πισίνες των παρασκηνίων, όπου, μετά το τέλος της παράστασης, τα φώτα χαμηλώνουν και οι "ηθοποιοί" αποσύρονται από τα μάτια του κοινού.

Μετά από πολλές και δύσκολες διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης, η Born Free τα ανέλαβε υπό την προστασία της, και "οι Άγγελοι των Δελφινιών", σε συνεργασία με τοπική οργάνωση θαλασσίων ερευνών, τα μετέφεραν πρώτα σε μια προσωρινή περίφραξη της θάλασσας, στη Βόρεια Τουρκία, και αργότερα σε μια πολύ μεγαλύτερη, ειδικά σχεδιασμένη από την Born Free .

Ένα πρόγραμμα αποκατάστασης δελφινιών για απελευθέρωση είναι μια μακροχρόνια και πολύ επίπονη διαδικασία που καθορίζεται από την ανταπόκριση και την πρόοδο των ίδιων των ζώων. Έτσι, ο Τομ και ο Μίσα χρειάστηκε να περάσουν από διάφορα στάδια, πριν κριθούν ικανοί για να επιστρέψουν στην ανοικτή θάλασσα.

Το πρώτο στάδιο ήταν η πλήρης αποκατάσταση της υγείας τους, δεδομένου ότι ένα ρινοδέλφινο που έχει παραμείνει αρκετόν καιρό σε δελφινάριο, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να μεταφέρει στους άγριους πληθυσμούς κάθε είδους γνωστά και άγνωστα παθογόνα μικρόβια και ασθένειες, με τα οποία η ζωή στην αιχμαλωσία το έχει προικίσει.

Στο δεύτερο στάδιο, έπρεπε να αποκατασταθεί η λειτουργία του σόναρ τους. Τα κητώδη στην αιχμαλωσία υποφέρουν τόσο πολύ από την αντανάκλαση του σόναρ πάνω στον ίδιο τους τον εαυτό, που στο τέλος, προκειμένου να επιβιώσουν, το απενεργοποιούν. Αυτό είναι κάτι ανάλογο με την παροδική κώφωση που παθαίνουν οι φάλαινες και τα δελφίνια εξ αιτίας της ηχορύπανσης των θαλασσών γιατί, ως γνωστό, τα κητώδη είναι πλάσματα του ήχου, η κυριότερη και η πλέον ευαίσθητη αίσθηση τους είναι η ακοή. Η μερική απενεργοποίηση του σόναρ στις συνθήκες της αιχμαλωσίας είναι το αποτέλεσμα της αμυντικής διεργασίας, στην οποία καταφεύγει ο οργανισμός τους, όταν στρεσσάρεται από τον αφύσικο αντίκτυπο του ήχου πέρα από τα όρια της αντοχής του, προκειμένου να προστατευτεί.

Το τελευταίο στάδιο της αποκατάστασης, που συνήθως είναι και το πιο δύσκολο, περιλαμβάνει την ανάκτηση της ικανότητας για ανεύρεση τροφής. Τα δελφίνια θα πρέπει να μάθουν (δηλαδή να ξαναθυμηθούν αυτό που κάποτε ήξεραν) να αναζητούν και να βρίσκουν την τροφή τους, κάτι το οποίο είχαν ξεμάθει, (κάθε άλλο παρά εύκολα και ανώδυνα)* όταν αιχμαλωτίστηκαν.

Στη φύση, κανένα ζώο θηρευτής δεν προτιμά να τρέφεται με πτώματα και κανένα άγριο δελφίνι που ζεί ελεύθερο στη θάλασσα δεν τρώει νεκρά ψάρια, αλλά κυνηγάει και τρώει τα ζωντανά ψάρια που εντοπίζει κυρίως με τον ηχοεντοπισμό (echolocation)**. Στις συνθήκες της αιχμαλωσίας, το δελφίνι ξεμαθαίνει να κυνηγάει και αναγκάζεται να καταπιεί τα κατεψυγμένα ψάρια (τις πρώτες φορές συνήθως με το ζόρι), σαν αμοιβή (που συνοδεύεται πάντοτε από τον ήχο μιας σφυρίχτρας) για την υπακοή του και την σωστή εκτέλεση της παράστασης. Αν προσέξετε, κατά τη διάρκεια μια παράστασης σε δελφινάριο, θα δείτε ότι τα δελφίνια ταϊζονται πάντοτε μετά από την επιτυχημένη εκτέλεση της κάθε εντολής. Θα δείτε μάλιστα ότι, μετά από κάθε νούμερο που εκτελούν, έρχονται μόνα τους στις όχθες της πισίνας, ανοίγουν το στόμα (για να φάνε, και όχι επειδή χαμογελούν), και ο εκπαιδευτής τους ρίχνει μέσα, σαν επιβράβευση, νεκρά ψάρια. Αυτή είναι η λεγόμενη θετική εκπαίδευση που υφίστανται τα δελφίνια στην αιχμαλωσία: Μαθαίνουν να τρώνε ζητιανεύοντας, μαθαίνουν να κάνουν σωστά το νούμερό τους, προκειμένου να τραφούν.

Μετά από 6 χρόνια στην μικρή και βρώμικη πισίνα του ξενοδοχείου, ο Τομ και ο Μίσα είναι επιτέλους και πάλι ελεύθεροι. Η Βοrn Free διαπίστωσε ότι το βακτηριακό φορτίο της πισίνας ήταν επικίνδυνο, όχι μόνο για τα δελφίνια αλλά και για τους τουρίστες που πλήρωναν για να κολυμπήσουν μαζί τους. Αυτόπτες μάρτυρες αυτής της άθλιας κατάστασης άρχισαν να διαμαρτύρονται, και σύντομα ξεκκίνησε μια πάρα πολύ μεγάλη καμπάνια στο Facebook, ενώ παράλληλα ξένες εφημερίδες άρχισαν να γράφουν για το θέμα αυτό, και τοπικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας να πραγματοποιούνται στο Hisaronu.

Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης αναγκάστηκε τελικά να οδηγηθεί σε συμβιβασμό και να παραιτηθεί από την "ιδιοκτησία" των δελφινιών. Σύντομα, ο Τομ και ο Μίσα μεταφέρθηκαν στο θαλάσσιο κέντρο επανένταξης, όπου ξεκκίνησαν οι ετοιμασίες για την απελευθέρωσή τους, με υπεύθυνο του προγράμματος επανένταξης τον Αμερικανό εμπειρογνώμονα Τζέφ Φόστερ (Jeff Foster)***, που πριν από 10 περίπου χρόνια είχε διατελέσει φροντιστής στην επανένταξη του Keiko, της διάσημης όρκας που πρωταγωνιστούσε στην ταινία "Free Willy".

Ο Τζεφ Φόστερ θεωρεί την απελευθέρωση του Τομ και του Μίσα σαν την σημαντικότερη που έγινε ποτέ, δεδομένου ότι αυτά τα δελφίνια είναι σήμερα μεταξύ 12 και 20 ετών, και έχουν περάσει ένα σημαντικά μεγάλο μέρος της ζωής τους στην αιχμαλωσία. "Είχαν χάσει πολλά από τα φυσικά τους ένστικτα, αυτό είναι που κάνει την επιχείρηση τόσο ιδιαίτερη και πρωτοποριακή", λέει. Ο Φόστερ και οι συνεργάτες του δούλεψαν με αυτά τα δύο δελφίνια περισσότερο από ένα χρόνο, μέχρι να καταφέρουν να τα (ξανα)μάθουν να κυνηγούν και να πιάνουν μόνα τους ζωντανά ψάρια. "Στην αρχή, βάζαμε μέσα στο θαλάσσιο πάρκο τους χιλιάδες ψάρια, και ούτε που γύριζαν να τα κοιτάξουν", αναφέρει. "Είχαν συνηθίσει να τρέφονται από τα χέρια των ανθρώπων και δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα ζωντανά ψάρια σαν πηγή διατροφής".

"Yπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες τους οποίους θα πρέπει να ακολουθεί η επανένταξη (rehabilitation) και η απελευθέρωση των αιχμαλώτων δελφινιών, λέει ο Ρικ Ο'Μπάρι****, (Ric O'Barry's Dolphin Project) δεν υπάρχει όμως καμιά τυποποιημένη συνταγή. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο, γιατί το κάθε δελφίνι είναι μοναδικό και το καθένα χρειάζεται ένα δικό του ξεχωριστό πρωτόκολλο, μια ξεχωριστή συνταγή".

Η διαδικασία της επανένταξης είναι μακροχρόνια και κοπιαστική. Γιατί είναι εύκολο να αλλοιώνεις τη φύση των πραγμάτων και των πλασμάτων, δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να την επαναφέρεις μετά. Η αλλοτρίωση δεν κοστίζει τίποτα. Η επανόρθωση όμως απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο και πόνο και χρήματα. Σαν άνθρωποι, θα έπρεπε να είμαστε υπεύθυνοι για την αλλοτρίωση και την κακοποίηση που προκαλούμε στα άλλα πλάσματα, όπως θα έπρεπε να είμαστε υπεύθυνοι και για την εξημέρωση, την εγκατάλειψη ή την απελευθέρωσή τους.

Ό,τι και να γίνει στο τέλος, η περιπέτεια του Τομ και του Μίσα δεν παύει να είναι μια ιστορία με αίσιο τέλος, ένα "happy end", και κάτι ανάλογο θα άξιζε να ευχόμαστε και να ελπίζουμε για όλα τα δελφίνια που αναλώνουν τη ζωή τους αιχμάλωτα στις χλωριωμένες πισίνες σε ολόκληρο τον κόσμο, σκλάβοι της βιομηχανίας του θεάματος και της ανθρώπινης διασκέδασης. Κάτι ανάλογο θα άξιζε να ευχηθούμε για όλα τα απελευθερώσιμα αιχμαλωτισμένα ζώα.

Δυστυχώς, ΔΕΝ είναι όλα τα αιχμαλωτισμένα ζώα απελευθερώσιμα, όπως δεν είναι επανορθώσιμες όλες οι κακώσεις που εμείς οι άνθρωποι έχουμε προκαλέσει στη φύση. Όπως και να' χει το ζήτημα όμως, αποτελεί πλέον παγκόσμια διαπίστωση ότι τα δελφινάρια δεν είναι ο κατάλληλος τόπος για ένα δελφίνι να ζήσει, καμία ζωή κανενός δελφινιού - όσο κακοποιημένο και αλλοτριωμένο κι' αν είναι - δεν μπορεί να χωρέσει σε καμία πισίνα, κανένα πλάσμα της ανοικτής θάλασσας δεν αξίζει τέτοια τύχη.

Τόσο για τα δελφίνια που έχουν αιχμαλωτιστεί, όσο και για αυτά που έχουν γεννηθεί στην αιχμαλωσία, δεν αξίζει μια τέτοια ζωή. Είναι πια καιρός αυτή η κακοποίηση να σταματήσει. Τα δελφινάρια δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας τόπος μαρτυρίου για τα σκλαβωμένα πλάσματα της θάλασσας, μια ξεπερασμένη μόδα ενός ξεπερασμένου και βάρβαρου τρόπου διασκέδασης, όπως ήταν κάποτε η μόδα της αρκούδας χορεύτριας, που σήμερα πλέον είναι παράνομη και θεωρείται εγκληματική.

Κάποτε, πριν από σχεδόν 70 χρόνια, στον κόσμο της λογοτεχνίας, για τη αγάπη ενός μικρού πρίγκηπα από έναν άλλο πλανήτη που ήθελε να γίνει φίλος με μια μοναχική αλεπού, είχε γραφτεί το περίφημο "Είσαι (για πάντα) υπεύθυνος ό,τι εξημερώσεις", που αργότερα έγινε παγκόσμιο μήνυμα και "σλόγκαν". Εδώ και τώρα, σήμερα, για την αγάπη της αληθινής ζωής που αντιστέκεται, δύο δελφίνια που κολυμπούν στο Αιγαίο, σαν πρεσβευτές της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας, μεταφέρουν πέρα από τα όποια "χωρικά ύδατα" και πέρα από τα σύνορα της κάθε στεριάς, μέσα στο απέραντο γαλάζιο και στις θάλασσες του κόσμου, ένα άλλο μήνυμα: "Είσαι (για πάντα) υπεύθυνος για ό,τι αλλοτριώσεις"...

Κείμενο: Κάκη Πριμηκύρη, κτηνίατρος ζώων συντροφιάς -- Filikaki Tataimou / short link: http://on.fb.me/Kn2fDT

Σημ: Το κείμενο αυτό είναι βασισμένο στο άρθρο "Two dolphins freed at last", του Άγγλου συγγραφέα Mark Caney, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Dolphin Way, στις 13 Μαϊου του 2012, καθώς επίσης και σε διάφορα ανάλογα δημοσιεύματα από τον ξένο τύπο.

Παραπομπές
*Πώς αιχμαλωτίζονται τα άγρια δελφίνια: http://www.youtube.com/watch?v=9wzBgOuv3Xw

** http://www.inkokomo.com/dolphin/echolocation.html -- http://www2.hawaii.edu/~zinner/101/students/YvetteEcholocation/echolocation.html

http://www.pbs.org/wnet/nature/episodes/the-dolphin-defender/dolphins-and-sounds/807/

***Εμπειρογνώμων ειδικός στα θαλάσσια θηλαστικά που, πριν από 10 περίπου χρόνια, είχε λάβει μέρος στην επιχείρηση για την απελευθέρωση της όρκας Κέικο (πρωταγωνιστή της ταινίας του 1993 "Free Willy") στην Ιρλανδία. Η επιχείρηση αυτή είχε στοιχίσει τότε πολλά εκατομμύρια δολλάρια, δυστυχώς όμως ο Κέικο βρέθηκε νεκρός ένα χρόνο αργότερα, στη Νορβηγία.

**** PROTOCOL FOR THE REHABILITATION AND RELEASE OF CAPTIVE ATLANTIC BOTTLENOSE DOLPHINS (Tursiops truncatus) -- By Richard O'Barry, Marine Mammal Specialist, Earth Island Institute: http://savejapandolphins.org/take-action/releasing-captive-dolphins#.T6Zi0jB-eno.facebook

Επιλεκτικές αναφορές
- Two dolphins freed at last:http://www.dolphin-way.com/2012/05/two-dolphins-freed-at-last/
- Back to the Wild: http://www.zoenature.org/2012/05/back-to-the-wild/
- The Economic Voice -- Tom and Misha are released into the blue: http://www.economicvoice.com/tm-and-misha-are-released-into-the-blue/50029599#axzz1uYiIEfeI
- Rehabilitated captive dolphins Tom and Misha swim to freedom: http://www.digitaljournal.com/article/324696#ixzz1ujluYpcp
- 'Free Willy' trainer to release captive dolphins: http://edition.cnn.com/2012/05/04/world/europe/turkey-releasing-captive-dolphins/index.html
- Corrie's Helen Worth becomes tearful as she and Virginia McKenna release rescue dolphins back into the ocean: http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2144385/Corries-Helen-Worth-tearful-Virginia-McKenna-release-captive-dolphins-ocean.html
- Stop Animal Abuse: http://preciousjules1985.wordpress.com/2012/05/11/tom-and-misha-back-to-the-blue-free-at-last/
- http://www.bornfree.org.uk/campaigns/marine/hisaronu-dolphins/background/
- http://www.bornfree.org.uk/campaigns/marine/hisaronu-dolphins/rehabilitation/
- http://www.bornfree.org.uk/campaigns/marine/hisaronu-dolphins/
- http://edition.cnn.com/video/#/video/world/2012/05/02/turkey-dolphin-rescue.cnn
- http://www.youtube.com/watch?v=PjWk8IDSSIs&feature=player_embedded
- Archipelagos - Institute of Marine Conservation, on Tuesday, 15 May 2012 -- Επιχείρηση στο Αιγαίο για την επανένταξη ρινοδέλφινου στο φυσικό του περιβάλλον -- του Γιάννη Κουτελίδα: http://bit.ly/MhSGKR

Φωτο @ http://on.fb.me/IYOOKb

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Για μια Ευρώπη χωρίς δελφινάρια, Bρυξέλλες 28.VI.2013


φωτο

Πανευρωπαϊκή διαμαρτυρία κατά των δελφιναρίων οργανώνεται στις Βρυξέλλες για τις 28 Ιουνίου 2013. Δείτε το σχετικό βίντεο με Ελληνικούς υπότιτλους και υπογράψτε για μια Ευρώπη χωρίς δελφινάρια. Για τις ανάγκες της εκδήλωσης το πρωτότυπο βίντεο μεταφράστηκε σε 23 γλώσσες.
Σε αρκετές χώρες του κόσμου, κυρίως στην Ιαπωνία και στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής, καθώς επίσης και στην Ευρώπη, τα κητώδη που χρησιμοποιούνται κυρίως για εκμετάλλευση στα δελφινάρια είναι το ρινοδέλφινο και η η όρκα. Και παρά το γεγονός ότι οι ζωολογικοί κήποι πολύ συχνά αποδίδουν την αναγκαιότητα της αιχμαλωσίας στη διαφύλαξη του γενετικού υλικού των απειλουμένων ειδών, σύμφωνα με την Διεθνή Ένωση για την Προστασία της Φύσης, κανένα από τα δύο αυτά είδη δεν απειλείται με εξαφάνιση.

Οι παραστάσεις εκτελούνται συνήθως στο χώρο των ζωολογικών κήπων, άλλοτε απροκάλυπτα σαν θέαματα για εντυπωσιασμό, και άλλοτε με το πρόσχημα της εκπαίδευσης και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, μετονομασμένες από τους ιδιοκτήτες των ζωολογικών κήπων σε "εκπαιδευτικές παρουσιάσεις".



Το ρινοδέλφινο και η όρκα, τα ιδιαιτέρως χαρισματικά αυτά θαλάσσια θηλαστικά που διαβιούν σε οργανωμένες κοινωνίες, η κάθε μια από τις οποίες έχει να επιδείξει τη δική της ξεχωριστή κουλτούρα, τη δική της γλώσσα επικοινωνίας, ακόμα και την ιδιαίτερη δική της διάλεκτο, υποβαθμίζονται σε εμπορευματοποιημένα εκθέματα μπροστά στα ορθάνοικτα μάτια των παιδιών, υπακούοντας στις εξευτελιστικές και τυποποιημένες εντολές των εκπαιδευτών τους, και εκτελώντας διάφορα "κόλπα" μέσα στο νερό, όπως τα χερσαία άγρια ζώα στο τσίρκο, χωρίς καμία απολύτως εκπαιδευτική αξία. Στην πραγματικότητα όμως, ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε και να καταλάβουμε αυτά τα όμορφα άγρια πλάσματα είναι η παρατήρηση στο φυσικό τους περιβάλλον, και ο μόνος τρόπος να τα προστατέψουμε είναι η μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης και υπεραλίευσης.    



Στις 22 Μαϊου του 2010, στη Φιλανδία, μια διεθνής συνάντηση κορυφαίων εμπειρογνωμόνων οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι φάλαινες και τα δελφίνια διαθέτουν εξαιρετική ευφυϊα και χαρακτηρίζονται από ιδιαιτέρως υψηλή νοημοσύνη, οδήγησε στην πρώτη διατύπωση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των Κητωδών, στην οποία ρητά αναφέρεται ότι όλα τα κητώδη έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία, και κανένα από αυτά δεν επιτρέπεται να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης εκτελώντας καταναγκαστικά έργα σαν δούλος στην αιχμαλωσία.



Τα δελφινάρια του δυτικού κόσμου, ορμώμενα από την μεγάλη επιτυχία τπου γνώρισε η τηλεοπτική σειρά "Φλίππερ", στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά την δεκαετία του '60, εξελίχτηκαν σε μια εξαιρετικά κερδοφόρο βιομηχανία πολυτελείας που εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, αναπαράγοντας το μεγάλο ψέμμα σχετικά με τη φύση ενός άγριου και ελεύθερου ζώου στο οποίο οι ανάγκες της τηλεθέασης δεν δίστασαν να αναρτήσουν προς πώληση την παραπλανητική και ψευδεπίγραφη ταμπέλλα του "pet". Όμως τα δελφίνια πλήρωσαν (και πληρώνουν ακόμη) αυτή την επιτυχία της ανθρώπινης βιομηχανίας του θεάματος με το αντίτιμο της ζωής τους, της βίαιης αρπαγής τους από τη θάλασσα, και της ελευθερίας τους, για να οδηγηθούν τελικά στην παρά φύσιν και δια της βίας αναπαραγωγή τους σε τσιμεντένιες δεξαμενές, οι οποίες, τηρουμένων των αναλογιών, δεν διαφέρουν και πολύ από τα σύγχρονα βιομηχανοποιημένα εκτροφεία-κολαστήρια των άλλοτε αγροτικών ζώων, όπου σχεδόν καμία από τις κατά φύσιν ανάγκες των υπό εκμετάλλευση ειδών δεν μπορεί να εκπληρωθεί. 

Και ενώ, στην Ευρώπη και στην Αμερική, η βιομηχανία του θεάματος με ηθοποιούς δελφίνια και όρκες συνεχίζεται, στις 17 Μαϊου του 2013, η Ινδική κυβέρνηση με επίσημη εγκύκλιό της ανήγγειλε την ολοκληρωτική απαγόρευση της εμπορίας και αιχμαλωσίας των δελφινιών στη χώρα, χαρακτηρίζοντάς την απάνθρωπη. 

φωτο
Η Ινδία είναι η τέταρτη χώρα στον κόσμο που απαγορεύει την εμπορία, την αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των κητωδών για διασκέδαση των ανθρώπων, μετά από την Κόστα Ρίκα, την Ουγγαρία και τη Χιλή. Η απαγορευτική αυτή απόφαση βασίστηκε στις τελευταίες επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν την εξαιρετική ευφυϊα και τη χαρισματική φύση των δελφινιών. "Τα επιστημονικά τεκμήρια που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, οδηγούν στην αναγνώριση των κητωδών ως 'μη ανθρώπινα πρόσωπα'", εξηγεί η Puja Mitra από την Ινδική Συνομοσπονδία Οργανώσεων για την Προστασία των Ζώων (FIAPO), υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι η πλειονότητα των δελφινιών και φαλαινών που διατηρούνται στα δελφινάρια προέρχεται από άγριους πληθυσμούς που καταδιώκονται στην Ιαπωνία, στην Καραϊβική, στα νησιά του Σολομώντα και σε ορισμένες περιοχές της Ρωσσίας. Αυτή η καταδίωξη, κατά την οποία ελεύθερα δελφίνια συλλαμβάνονται από τη θάλασσα και οδηγούνται στην αιχμαλωσία, αποτελεί μια διαδικασία πάρα πολύ βίαιη.



Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι το επίπεδο αυτοσυνειδησίας των δελφινιών είναι ανάλογο με εκείνο των ανθρώπων, ότι μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, να χρησιμοποιήσουν εργαλεία, και να κατανοήσουν θεωρητικές έννοιες. Το κάθε δελφίνι είναι αναγνωρίσιμο από την οικογένεια και τους φίλους του, οι οποίοι μπορούν να ξεχωρίσουν το μοναδικό του σφύριγμα - υπογραφή. 



φωτο
Στις 28 Ιουνίου, τη μεγαλύτερη ίσως διεθνή διαμαρτυρία εναντίον της αιχμαλωσίας των δελφινιών που έχει γίνει ποτέ σε Ευρωπαϊκό έδαφος μέχρι σήμερα, θα λαμπρύνει με την παρουσία του ο ίδιος ο πρώην εκπαιδευτής του Φλίππερ και σημερινός υπερασπιστής της ευζωϊας και της ελευθερίας των δελφινιών σε ολόκληρο τον κόσμο, Ric O'Barry, για να ενώσει τη φωνή του με τις φωνές των ενημερωμένων πολιτών από το Βέλγιο, από όλη την Ευρώπη και από πολλά άλλα μέρη της γης, που ζητούν όχι μόνον την παύση της λειτουργίας του τελευταίου δελφιναρίου που υπάρχει στο Βέλγιο, αλλά και την απαγόρευση όλων των δελφιναρίων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.




Περισσότερες πληροφορίες - Σχετικοί σύνδεσμοι:
- For a Delphinarium-free Europe!!!
EUROPE MUST BAN DOLPHINARIA !



- 14 βίντεο μεταφρασμένα σε 23 γλώσσες
- Ελεύθερα δεφίνια - βίντεο στα Ελληνικά

Πηγή


Βίντεο από την διαμαρτυρία στις Βρυξέλλες στις 28 Ιουνίου 2013.

Aνταπόκριση
από την διαμαρτυρία από τον συμμετέχοντα Ric O' Barry.

Φωτογραφίες από την διαμαρτυρία

 Άλμπουμ με πολλές φωτογραφίες από την διαμαρτυρία μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.
φωτο
Ο διοργανωτής Υvon Godefroid μιλά, πίσω Ric O' Barry, Maria Heidemann, Annelies Mullens



φωτο
  Οι διοργανωτές της διαμαρτυρίας Yvon Godefroid και Annelies Mullens μαζί με τον Ric O' Barry.
φωτο
Μaria Heidemann, Ric O' Barry, Yvon Godefroid, Annelies Mullens

φωτο
Ελληνική συμμετοχή







φωτο
Στην τοποθεσία Gare de Bruxelles-Midi Station Brussel-Zuid.